Onderzoek naar vervalste bonnen
Voor een grote assurantiemaatschappij verrichtten wij onlangs een onderzoek naar vermeende declaratiefraude waarbij de verzekerde een bedrag van bijna 15.000 euro claimde.
De vrouw in kwestie zou naar eigen zeggen zijn bestolen van haar huwelijkscadeau, bestaande uit juwelen die in haar vaderland gekocht waren bij twee juweliers. Voordat de verzekeringsmaatschappij eventueel over zou gaan tot vergoeding van de geleden schade werd de vrouw verzocht haar aankoopbewijzen van de sieraden te overleggen.
De bonnen die mevrouw overlegde waren afkomstig uit vier opeenvolgende jaren en riepen vraagtekens op bij de behandelaar waarna de verzekeringsmaatschappij besloot de bonnen te laten onderzoeken.
In dit onderzoek hebben deskundigen op diverse specialistische onderzoeksgebieden samengewerkt om zodoende tot een conclusie te kunnen komen. Zo is er een handschriftanalyse gemaakt van de geschreven tekst op de bonnen. De conclusie van de handschriftdeskundige was dat álle teksten op de handgeschreven bonnen door één en dezelfde persoon waren geschreven. Op zich niet onmogelijk maar wel vreemd want de bonnen waren afkomstig van twee 2 juweliers, waarbij de ene juwelier in de hoofdstad gevestigd was en de andere juwelier ongeveer 100 kilometer vanaf die plaats. Op basis van deze uitkomsten verzocht de verzekeraar om aanvullend onderzoek.
Analyse van de inkt leverde vervolgens op dat alle geschreven teksten waren geschreven met een pen waarvan de inktsamenstelling steeds dezelfde was. Gezien het feit dat er vele soorten inkt bestaan is ook dit zeer frappant.
Tevens werd een doordrukschrift analyse gemaakt met behulp van de Electrostatic Detection Appartus (ESDA). De ESDA maakt onzichtbare impressies (doordrukschrift) zichtbaar. Dit onderzoek toonde aan dat het handschrift zoals aanwezig op de bon van de in de hoofdstad gevestigde juwelier als doordruk aanwezig was op de bon van de andere juwelier.
De vastgestelde feiten in samenhang beschouwd gaf de verzekeraar voldoende houvast om de vrouw te confronteren. De verzekeraar verzocht ons om de vrouw in het kader van hoor- en wederhoor te confronteren.
Bij binnenkomst van de tactisch rechercheurs gaf de vrouw direct te kennen graag af te zien van de schadeclaim. Zij dacht dat hiermee de kous af was maar voor de verzekeringsmaatschappij was dit niet het geval. Na enige bemiddeling verzochten de tactisch rechercheurs de vrouw om een vooropgesteld vragenformulier in te vullen, wat zij ook deed. .
Het handschrift op het vragenformulier is daarop vergeleken met het handschrift op de nota’s. Op grond hiervan kan met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden geconcludeerd dat de vrouw de bonnen van de twee juweliers zelf had geschreven.
Aan de hand van het door het door ons opgestelde rapport heeft de verzekeringsmaatschappij de claim vanzelfsprekend afgewezen en besloten om de vrouw op te laten nemen op de zwarte lijst.
